Η πρόσφατη έκθεση της GREVIO του Συμβουλίου της Ευρώπης καταγράφει την ανησυχητική τάση συρρίκνωσης του χώρου δράσης για τις υπερασπίστριες των δικαιωμάτων των γυναικών σε ολόκληρη την Ευρώπη, με αυξανόμενη στοχοποίηση, διαδικτυακή βία και χρόνια υποχρηματοδότηση των οργανώσεων. Σε ορισμένα κράτη, παρατηρείται όλο και περισσότερο ένα εχθρικό κλίμα απέναντι στις πολιτικές για την ισότητα των φύλων. Κυριαρχούν αφηγήσεις που αρνούνται την ύπαρξη της έμφυλης βίας, υπονομεύουν την ανάγκη προστασίας των γυναικών, ενώ οι κρατικές αρχές δεν συνεργάζονται ουσιαστικά και καίρια.

Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Φεμινιστικές και γυναικείες οργανώσεις αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις, όπως η επισφάλεια χρηματοδότησης, η αδυναμία πρόσβασης σε κρατικούς πόρους και η έλλειψη θεσμικής συνεργασίας. Παρά τις δεσμεύσεις της χώρας βάσει της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, πολλές οργανώσεις παραμένουν αποκλεισμένες από ουσιαστικές διαδικασίες χάραξης πολιτικής και αντιμετωπίζουν ένα συνολικά αρνητικό περιβάλλον.

Η εύρυθμη λειτουργία και η ποιότητα της δημοκρατίας προϋποθέτει την ύπαρξη ενός ισχυρού και προβλέψιμου πεδίου δράσης για την κοινωνία των πολιτών. Κρίνεται επίσης, από το πώς μεταχειρίζεται τις φωνές που την αμφισβητούν, την ελέγχουν και την ενδυναμώνουν. Ένας ζωντανός και ενεργός χώρος της κοινωνίας των πολιτών, με ανεξάρτητες, φεμινιστικές οργανώσεις, είναι απαραίτητος για τη δημοκρατική υγεία μιας χώρας. Η ενίσχυση και προστασία αυτών των φωνών δεν αποτελεί απλώς θεσμική υποχρέωση, αλλά βασική προϋπόθεση για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης.